The End

Hello,

My last post to you was when we were on our way from Maun to Windhoek in the car, we eventually arrived there (10 hour drive) and had a well earned diner at Joe's. One word.... Divine, I gorged myself on Kudu, Springbok and Eland Fillets. I practically rolled out of the restaurant.

Next day we headed off to Swakopmund on the West Coast of Africa, it is situated in one of the oldest deserts in the world, the Namib. I'ts quite a strange place though, you could be walking through a typical german city but there are sand dunes everywhere!! hmm. Here we had some nice things lined up, the pelican and seal tour which is what it says, pelicans and wild seals jump onto the boat to get fed fresh fish, and some adrenaline packed quadbiking in the desert dunes. Nothing like driving full speed up and down dunes almost 350 meters high!!! COOOOOL!

And, I suppose it had to happen, after 3 monthes of driving in some of the busiest places on earth (cairo/turkey/addis to name but a few) for the first time we had an accident. Yup in little old Swakopmund we hit the car of a Mrs Pfaferfott. An old german lady who was much to close to the Hippo. And just like in the wild if you get to close to a dangerous animal it reacts. This time by reversing into her bumper! whoops. Luckily it was only a small bump but seeing as it has to go through the insurance we had to get an official police report, at the police station ....what a disaster.

It was chaos, people doing nothing, people doing everything except what they are supposed to be doing, people being released out of their cell's , people being put back into their cells?? And of coarse the officer filling out our report who kept on dissapearing for no reason at all. Eventually it took almost 3 hours to fill out ONE form!! Well it's one more memory to take back with us to Holland.

But after 3 days in Swakopmund it was time to leave for our last home stretch to Cape Town. It only took us 4 days to get down there, staying in Marinthal, Noordoever, Citrusdal at the hot water springs(relaxing) and then Stellenbosch where we naturally did some wine tasting, lekker lekker! We could have stayed longer in Stellenbosch but we were itching to see Cape Agulhas.

And so after 3 and a half monthes we finally found ourselfs at the most southerly tip of Africa at Cape Agulhas. This was it no more going south anymore!

It was finally time to ritually open the bottle of champagne (which was purchased the day before in Stellenbosch on our wine tasting trip :-) and make a toast to our long way home adventure.

There was a moment of silence when we both looked out at the Atlantic ocean, where on the one hand I was so happy that we had made it, it also made me sad as I realized that our trip was comming to an end.

But that was bound to happen, and luckily I have some fantastic memories to take back home with me.

The only thing left to do now is drive the Hippo back up to my parents house in Joburg where she will be cleaned and get some new tyres(Hippo really needs them) and then put her up for sale. But this is not the end of her travels, I'm sure that the Hippo will be back in the bush soon giving some other overlanders a great adventure.

And so before I forget, I would like to thank some people,

Jude for letting me go on this trip and taking care of everything back home, you really are the best babe!!!

Mum, and dad for all your help with the car and insurance papers:).

and everyone else for reading our stories and taking time to write on our blog, It's great to know that people are following you!

And of course my mate Maurice for making this an unforgettable experiance.

So for now its Au revoir and who knows maby till the next blog with a different adventure!

Het einde

Het einde.

We hebben het gehaald. Cape Agulhas is het meest zuidelijke punt van onze reis en daar hebben we een fles Champagne open getrokken om onze reis door Afrika te vieren. Het weer was goed en we hebben er lekker van genoten.

Het is wel vreemd dat het dan ineens over is. Natuurlijk leef je er ook wel een beetje naartoe maar als het moment echt daar is heb je toch een vreemd gevoel. Allerlei gedachten gaan door je hoofd, over je mooiste momenten van de reis en de moeilijkste. En tegelijk ben je met je gedachten alweer bij de toekomst. Wat moet je thuis allemaal weer gaan regelen en hoe staat het er daar eigenlijk voor? Je snapt het al: een beetje een rollercoaster gevoel.

Ook kunnen we nu goed praten met de wijsheid van achteraf. Dus we hebben veel gesprekken die beginnen met als… Als we nu eens hadden geweten dat dit zus of als dat zo…. En dat is ook het mooie geweest van een reis als dit: je weet het niet en je moet het zelf uitvinden en ondergaan. Achteraf gezien hadden zoveel dingen zoveel makkelijker gekund maar ja dat wisten we van tevoren niet. En vaak brengen dit soort ervaringen ook de beste herinneringen met zich mee. Vaak hebben we vanuit deze situaties leuke mensen ontmoet die ons hebben geholpen, of die wij konden helpen. Dat is voor mij sowieso het mooist geweest van deze reis, dat je met mensen in contact komt waar je normaal niet mee zou omgaan.

Nu is het tijd om naar huis te gaan. We hebben nog een weekje vakantie gevierd in Kaapstad. Lance krijgt hier nog twee vrienden op bezoek en een ervan (Hero) rijd mee naar Johannesburg. Ik vlieg terug vanuit Kaapstad. Het leven in Nederland trekt alweer aan me. Genoeg dingen thuis te regelen en het werk wacht ook alweer op mij. Helemaal met de 100% die ik vanaf nu weer moet werken.

Het was een groot avontuur, met pieken en dalen, maar meer dan de moeite waard! Ik heb het gevoel dat ik ben gegroeid in vele opzichten. En ik heb zeker veel geleerd. Ook van mijn reisgenoot Lance, die ik echt respecteer om de hoeveelheid energie die hij in zich heeft en zich zelfs in de moeilijkste situaties niet gewonnen geeft. Lance bedankt!

Verder wil ik nog een maal iedereen bedanken die op een of andere manier heeft geholpen om deze reis mogelijk te maken. Dus nu: op naar wereldstad Hengeloooooo!

Zuiderkruis

Zuiderkruis

Op dit moment zitten we met een I-phone programma(sky-walker) van Lance sterren te kijken in de woestijn van Namibie. Het ISS (international Space Station) zit pal onder ons maar als hij voorbijkomt kan je hem goed zien. Het Zuiderkruis is ook goed zichtbaar maar met ons semi-professioneel oog hebben wij geconstateerd dat ie toch niet helemaal precies naar het zuiden wijst.

Jullie merken het waarschijnlijk al: we hebben ineens tijd over. Niet echt natuurlijk maar wel genoeg om echt te kunnen genieten van het laatste stuk van onze reis.

In windhoek hebben we op een heerlijke lokatie geslapen en zijn we gaan eten bij Joe’s. Dit is een lokaal typisch Deutsch Brauhaus. Maar naast de Wienerschnitzel hebben ze ook steak van zebra, struisvogel en nog een paar inheemse dieren. Wij hebben hier dan ook heerlijk genoten na een dag van 820 km rijden uit Botswana. Het valt op hoe erg Duits het hier is. Ze praten Duits (ook de negers) en 80% van de toeristen zijn schijnbaar ook Duits.

De volgende dag zijn we doorgereden naar Swakopmund. Dit is een typisch Duits stadje aan de kust met de Atlantische Oceaan. Aangezien het water hier zeer koud is heb je kans op lokale mist. Dit was het geval toen wij aankwamen uit de woestijn. Het is echt heel vreemd, binnen een paar km gaat de temperatuur van 28 graden terug naar een graad of 18 en van een strak blauwe lucht naar mist. Spooky hoor!

De volgende dag wilden we een boottocht gaan maken met pelikanen en zeerobben. Maar in de ochtend kregen we een vrij ongelukkig verkeersongeluk (tja das natuurlijk altijd ongelukkig…;0)) waarbij gelukkig (…) geen gewonden vielen en onze auto geen schrammetje had. Maar van de dame achter ons was de bumper en motorkap kapot zodat we toch het een en ander op het politiebureau moesten gaan regelen.

Nou wat een puinhoop is het daar. Alles gaat door elkaar. En achter de balie staan ook de weekend veroordeelden van vechtparijen ed te wachten tot ze weg mogen (je ziet bijna geen verschil tussen veroordeelde en ome agent). Onze agent was duidelijk niet de snelste en ons slachtoffer probeerde in een mengeling van Afrikaans, Duits en Engels zo snel mogelijk alles te regelen. Na heel veel gedoe en gezeur was uiteindelijk alles geregeld. Maar de boot was al weg en zodoende konden we nog een dagje blijven: lekker relaxt.

Het wachten was de moeite waard: Pelikanen die met je mee vliegen en vis uit de hand van de kapitein eten. Ook hebben we geknuffeld met een rob die gewoon aan boord springt nadat ie een visje had gekregen. Super toeristisch natuurlijk maar wel heel leuk. En ondertussen was het ook nog eens mooi weer geworden dus wat wil je nog meer!

Daarna de zandduinen in gegaan om een stukje te quad biken. Dat was natuurlijk veel actie en nadat Lance en ik het ding onder controle hadden werd het natuurlijk echt gevaarlijk omdat we veel te veel gingen ouwehoeren.

Vandaag zijn we naar de Sossousvlei gereden waar we morgen naar binnen kunnen. Het landschap onderweg was echt heel mooi. Zeker omdat het hier de laatste tijd extreem veel geregend heeft (meeste van de laatste 40 jaar) en er daardoor veel groen gras is op de bergen die normaal kaal of geel zijn.

Dus de laatste dagen hebben we enorm genoten. Het is al jammer dat het einde in zicht komt en ik wil hier ook liever niet teveel over nadenken maar helaas ontkom je er toch niet aan. Ondertussen ga je ook al een beetje nadenken over de reis. Wat is er eigenlijk allemaal gebeurt en hoe voelde ik mij toen en toen? Dat komt waarschijnlijk ook door de rust die we nu een beetje hebben maar vreemd is het wel. Het begin lijkt nu al zo ontzettend lang geleden omdat er bijna teveel dingen gebeurt zijn om te verwerken. Maar ik kom over de algehele ervaring nog wel terug, nu eerst genieten van het laatste stukje Namibie!

Indiana Jones

Indiana Jones en de ‘Tempel of Doom'

Na het heerlijke verblijf aan het zoetwatermeer van Malawi zijn we vertrokken naar Zambia. Ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik daar kon verwachten. De hoofdstad is Lusaka en ze hebben er natuurlijk de Victoria watervallen. Dit was dan ook ons doel: Raften en bungeejumpen bij de watervallen.

Het duurde 3 dagen voor we waren en onderweg hebben we lekker gekampeerd. De Fransen die we in Ethiopie hebben ontmoet zijn we ook nog weer tegengekomen (in totaal 5x deze reis, wat is de wereld toch klein he...) Onderweg hoorden we al dat het raften te gevaarlijk was door het hoge water. Dit was natuurlijk wel een beetje jammer maar gelukkig hebben we het in Jinja al gedaan dus hadden we er snel vrede mee.

Wel hoorden we van iets totaal anders: de Gorgeswing. In plaats van bungee jumpen konden we dit gaan doen. Het is een beetje vergelijkbaar met bungeejumpen en je mag het zo vaak doen op een dag als je wilt. Nou, let's go!

Je krijgt eerst een soort harnas aangetrokken (zie foto's) en daarna hebben we eerst een tandemsprong gemaakt. Je staat op een richel van zo'n 150m hoog en dan tellen ze tot 3 en dan moet je je achterover laten vallen. De vrije val duurt zo'n 3,5 sec (55m) en daarna begin je met de swing. Mijn hart zat in mijn keel tot het moment dat je begint met de swing, ooh het touw houdt dus toch! Daarna is het lekker heen en weer zwaaien tot ze je naar beneden laten. Daarna zijn we allebei nog 2 keer gegaan. Een keer voorover en een keer achterover. Ik vond voorover echt zo fucking eng. Je kijkt dan recht dat gat in en je durft gewoon niet te springen want alles in je zegt dat dat niet moet. Nou ja dus toch gedaan. Daarna nog abseilen en met een katrol over de canyon. We voelden ons echt Indiana Jones.

Aan het einde van de dag zijn we nog naar de watervallen geweest. Erg mooi maar omdat er zo ontzettend veel water naar beneden valt zie je vooral veel mist. Dus voor echt mooie foto's moet je iets later in het seizoen zijn. Dat was voor ons Zambia, lekker kort maar krachtig.

Nu door naar Botswana. Lance was er al eens geweest en wist een leuke boottrip om te maken. Nou dat was snel geregeld. Kost allemaal wel weer een paar Eurootjes maar ja als je er toch eenmaal bent.... Wij dus in de middag met de boot mee. Lekker tussen de rijke Yanks en ouwe vandagen haha. Maar we hebben echt veel mooie dingen gezien: Veel vogels, krokodillen, hippo's, olifanten, giraffen en dat onder het genot van een biertje. Dat was dus echt de moeite waard!

We hebben even gedacht om via de Caprivi strip te gaan maar uiteindelijk besloten we om toch de Okavanga delta te gaan bekijken (wie kent hem niet van onze welbekende sir David Attenborough?!) Daarvoor moesten we naar het stadje Maun. Erg bekend onder de Bush-pilots die vandaar de erg rijken op aarde naar Lodges in de Delta vliegen voor overnachtingen van 2500 dollar per persoon. Maar daar schijnt dan ook wel alles in te zitten, ach ja ik denk dat de Bill Gates en de Madonna's onder ons dat ook niet zoveel uitmaakt.

Maar ja je begrijpt wel dat wij dat niet gingen doen, MAAR we konden wel meevliegen met een rondvlucht voor een heel redelijk prijsje van 60 Euro. Dat werd dus direct gedaan! Je stijgt op en binnen 5 min zie je al de olifanten en nijlpaarden vanuit de lucht. Echt heel indrukwekkend en je krijgt een goed beeld van hoe ontzettend groot het gebied is: ik denk wel 2x zo groot als Nederland. Het duurt ongeveer een uur en met al dat gehots en gebots is dat ook wel weer lang genoeg.

Nu werd het nog tijd om een campeerplek te zoeken. We hadden al gehoord van een soort bush camping waar allerlei types zouden komen met een goede bar. Aangezien het nog laagseizoen is rond deze periode leek het ons het beste om deze ‘drukke'plek maar eens te gaan bezoeken.

De old bridge backpakkers lodge is een beetje een vreemde plek als je er voor het eerst binnenkomt. Je moet dan ook echt even een paar biertjes wennen. Daarna zijn we snel doorgegaan naar een andere kroeg. Dit was liftend, waarvoor andere mensen ons voor gek verklaarden, maar wij voelden ons veilig genoeg. Dit was een beetje een ons-kent-ons bar waar veel blanke mensen (piloten en jagers) naartoe kwamen. Hier kwamen we een leuk stel tegen (Gert en Gwen) waarmee we later nog heerlijk hebben gebbq-ed. Met hun vonden wij het wel nodig om naar een ‘neger'disco te gaan. Dit was een grote hal met heel veel negers en muziek, wel grappig maar op een gegeven moment was ik er wel weer klaar mee. Lance niet! Lance was nogal onder de indruk van een neger van 2.10 m die met hem wel in de business wilde. (welke business dat ook maar is, ik wilde het niet weten...) Dus om half 5 eindelijk terug en op een of andere manier was Lance er 5 min later ook al.

Maar ja wij dus op die gekke kamping. Om 8 uur alweer op en Lance komt terug van de bar en zegt dat die gekken alweer met een borrel voor de neus zitten.

Das dus niet normaal. Wij dus nog maar even uitstellen om erheen te gaan maar om 12u was het dan toch zo ver: je kan er niet omheen. Ik zei voor de grap tegen Lance dat ik ook een borrel ging halen en nadat hij me zo voor de gek zat te houden dat ik dat toch nooit zou dan zat ie ineens met een sambucca en een bacardi-cola voor zijn neus.Dit was natuurlijk het begin van het einde. De lokale manager, James (een volleerde alcoholist net als de rest aan de bar) vond het belachelijk dat ik alleen een shooter voor ons had gekocht en ik moest er maar eens een rondje in doen. Aangezien wij nog met hem op de boot mee moesten voor een mooie tocht leek het mij verstandig om hieraan gehoor te geven. Toen was ik 'Doomed'. Het ene rondje na het andere vloog voorbij en met hoe meer mensen je sprak hoe gekker het werd. De ene vaart af en toe met toeristen op de boot rond, de ander zorgt voor catering en weer een ander doet gewoon al een paar jaar helemaal niets. Maar ze zuipen elke dag zoals nu met ons. In de middag mochten wij er gelukkig even tussen uit voor onze boottocht.

Dit was zeker de moeite waard, na een minuut zagen wij al de ons eerste Nijlpaard echt heel dichtbij. (Later vertelde de barman (die natuurlijk vrolijk meedronk) dat zijn broer vorige maand door een Nijlpaard uit de boot is gegooid en overleden. Daar zit je dan met je dronkenkop en dronken melancholische barman... ) Ook zagen we heel veel vogels waaronder veel visarends. Dit tochtje duurde al met al 2 uurtjes en hadden we een groepje uit zwolle opgepikt wat wel weer grappig was natuurlijk.

Maar ja dan kom je weer terug en James had ondertussen wel zin in een beetje Tiquilla, dus ja hoor daar vlogen de rondjes alweer in het rond. Het was nog geen 6 uur s'avonds en iedereen was al dronken. Een Frans meisje had al 2 keer haar vlucht naar huis uitgesteld en dat ging ze nu weer doen. Hoe dat allemaal kon doen ze ons ook al niet meer uitleggen en wij keken alleen maar met verbazing naar dit vreemde gedoe om ons heen. Uiteindelijk kwam Gwen ons redden en zijn we mee gaan bbq-en.

Gert heeft ook de KLM luchtvaart school gedaan, net als een paar andere jongens daar. Aangezien er al een tijd door KLM geen vliegers meer zijn aangenomen probeert iedereen toch op zijn manier aan een baan te komen. Het bracht voor mij ook wel weer mooi in beeld hoeveel geluk wij hebben dat we gewoon lekker kunnen rondvliegen en dan ook nog zo'n mooie tocht kunnen maken. Gwen kan als zuster werken maar wacht ondertussen al 6 (ja 6!!!) maanden op het papierwerk voordat ze kan beginnen. Het lijkt me al met al een moeilijk leven.Oh ja nog een grappig verhaal van Gwen: Gert moest op een gegeven moment allemaal oost europese dames naar bepaalde Lodges vliegen die een paar Russen compleet hadden afgehuurd. Na een paar dagen moesten de ‘oude' dames terug en was het tijd voor ‘nieuwe' dames. En nee geen lokale, ze kwamen gewoon uit Rusland. Dus nog steeds geld genoeg daar in Moskou denk ik...

Nu hebben we Botswana achter ons gelaten en zijn we onderweg naar Windhoek in Namibië, de kater valt gelukkig mee ;0).

Alweer het een na laatste land en dat is zo jammer. Maar ik geniet zoveel mogelijk en dat gaat best goed zo. Dus nu eerst op zoek naar een Deutsche-kneipe voor een echt biertje!

Exciting Botswana

Hello once again from Sunny Southern Africa. After leaving Fort maclear in Malawi, Maurice and I continued on to Lilongwe and then crossed the border into Zambia. I had heard that the Zambians a lot less friendly are than the Malawi and that's true. They are a lot more reserevd and more superficial. Of course being true africans they try to get money out of you all the time as well.

We passed straight through Zambia in two days staying first in Chipata and then in Lusaka. After leaving Lusaka we were caught speeding. How fast we were going was not evident but 'too fast' was all that the police officer repeatedly said. The fine would be 540 000 kwatcha! After stating that we did not require a receipt the amount dropped to 70 000 and after paying were wished a good journey onwards, withy the wize words of watch your speed! Whatever.

Unfortunately 25 minutes later Maurice decided to stand next to and not behind a truck at a customs check point and this thouroughly iritated the local policeman and so he was ordered into the police office to be presented with a fine of 560 000 kwatcha for dangerous driving??? He subsiquently pleaded poverty and more and again ended up paying 70 000 kwatcha (of course without a receipt) Zambia was starting to be a very expensive country!

We travelled on to Livingstone where some action was on the agenda. First we went Gorge swinging(see foto's) witch I can say really scared the hell out of me. 53m freefall than only do you start swinging. Of course there are three ways to do it, namely

1 the dead drop tandem: Here we both got tied together and then your feet get tied up and when your ready you fall over backwards into the gorge.

2 front facing: here you face the gorge and when you are ready you step off the gorge cliff face.

3 rear step: Same as before only stepping backwards.

So not to be outdone we did all three, one after the other, and I can tell you that every time I jumped it was just as scary as the time before. We were told that the record was 25 jumps in one day!!

Next on the list was absailing down a vertical cliff face of 64m first standard backwards then mission impossible style wich is facing forwards and running down the cliff face. (I actually really enjoyed this and went a third timeJ)

After a short lunch we went on the fire fox, a cable slide over the gorge, really boring compared to the first two activities.

So once all our adrenaline was spent we went to go and see the vic. Falls, unfortunately due to the extreme high water at the moment all we saw was mist. Better luck next time.

The following day we headed to the border of Botswansa. Seeing as it's only 60km's away we arrived at chobe River lodge nice and early and organised a sunset boat ride on the River for the same evening. Even though I've donei t before once again it was a great experiance seeing the elephants come down and drink in the late afternoon. Africa at it's best!

From here it was off to Maun which we reached in two days going via a campsite called planet Baobab. And no the owner is not Sylvester S. or Arnold Z. and there are no guitars hanging on the walls but lots of old posters of boxing matches. At the campsite we met a really friendly South Afreican couple who had just come from Maun and they recomended the scenic flight to us over the delta. This obviously piqued our interest!

Arriving in Maun the next day we decided to do the flight straight away and it was really worth it, we saw heards of elephant, zebra, giraffe and even lions walking over the delta.( Jude we must come back one day)

The campsite we were overnighting in was called the old bridge backpackers, and besides the extreme large amounts of alcohol being consumed hereb y the local patrons it was very vibey and a good laugh, and after repeatedly buying the manager drinks he offered us a free boat ride on the delta. So at three in the afternoon we hoppeds in the boat and heade3d into the delta, and only 100m's away from the campsite we came across a huge hippo grazing in the reeds. All I can say is that I now understand why it's the most dangerous animal in Africa!

We also saw a huge variety of birdlife and even a snake swiming in the water. All in all a great ride.

But as time is a factor we have to unfortunately move on once again and I'm writing this in the car on our way to Windhoek where we plan to spend the night and eat at Joe's restaurtant.( good Zebra steak apparently and of course german size beer glases)

So till the next time I write on the blog it's goodbye out of Sunny Botswana.

Cape Maclear

Hello once again, this time from Cape maclear in Malawi, where I have just been returned from a great dive in the lake. The weather is great (28 degrees or so) and the Beer is cold and I'm waiting for a big beef burger to arriveJ I havn't written anything for 3 weeks now but that was because i was just having to much fun... But here is a quick recap:

Peter arrived in Kigalli and we set off to see some parks in Tanzania. We first went to Serengetti where we saw some huge heards of migrating zebra and also spent the night, and then we went to Ngorogoro. Ngorogoro was truly amazing, with huge amounts of wildebeest , zebra and bufalo. We also saw lots of hyena and finally LION. Yes amazingly we saw four lion right next to the car. But unfortunately they were taking there daily power nap and did not move an inch, ah well at least I saw them putty tats!

So after ngorogoro we traveld on to pangani beach resort which is about 250km's north of Dar es Sallam. Here we spent two nights and on day two we went snorkenling and had a romantic lunch on a private beach with the three of us...

Then it was the end of Peter's quick holiday and we had to drive to Dar to drop him at the airport. After a traffic jam that lasted 3 hours we had some dinner at the airport and said our goodbye's.

Peter I want to thank you for comming we really had a good timeJ

So after dropping Peter we went to Mikadi beach and and spent a relaxing two days at the beach.

Then on Friday it was off to the airport again to drop maurice(he went back to holland for a week) and pick up Jude for a week in Zanzibar. Once again we encountered the dreaded Dar es salaam traffic jam and Maurice ended up getting out of the car 6 km's before the airport and stopping someone on a motorbike to bring him to the airport. A good desicion because I only arrived at the airport about an hour before his flight was due to leave! But i was on time to pick up Jude. The next day my new travelingt companion and I took the ferry to Zanzibar. Zanzibar was awsome, a really beutifull island with white palmtree beaches and a blue warm sea. Just like a good holiday should be.

On the island we decided to rent a motorbike to get around. Even though I don't have a motorbike license, this was not a problem the guy who rented it to us said but that was unfortunately not true and two days later I had to bribe a policman to look the other way. Don't you just love Africa...

So after a really good week(thanks babe) we headed back to the mainland where I got to go ( once agiain) to the airport to drop off Jude and pick up Maurice, this time however I used a TukTuk to take us there and back(No third time traffic jam for me). Jude got a 'good'seat with no problems and then maurice and I returned to Mikadi beach for one night and then we set off the next day heading west for malawi.

Malawi is really Africa for beginners, the people are friendly, roads are good and the lake and surrounding views are spectaculair! A better holliday destination would be hard to find in Africa. We have stayed at a few places on the lake but where we are now is hard to beat as far as scenery goes. But unfortunately all things come to an end and tomorrow it's time once again to pack up the hippo and head for Zambia and the Vic. Falls.

The trip has changed in my opinion as well, where in the beginning it was all about getting the car to South Africa, now it's about using the car to see great things on our way to Africa. A small difference but a huge impact on the way I feel about the trip. The difficulties we had seem like a distant memory, and hopefully will stay that way. But now my burger has arrived and I'm going to enjoy it with an ice cold beer. Till later.

Thuis?!

Thuis?

Zo het is alweer een tijdje geleden dat ik jullie voor het laatst op de hoogte heb kunnen houden en er is dan ook wel weer het een en ander gebeurt. Peter heeft daarover al het een en ander bericht en daarvoor onze dank Peter! Als mensen zich nu geroepen voelen om ook langs te komen en verhalen te gaan schrijven is dat natuurlijk geen probleem ;0).

Tja zoals al is beschreven was het heerlijk om met ons drieën door Tanzania te reizen. Het paste allemaal goed in Hippo en het was ook fijn om er een extra chauffeur bij te hebben. Aan het einde het heerlijke zandstrand met zeil- en snorkeltocht was natuurlijk helemaal relaxt. Toen kwam echter het moment dat Peter weer naar huis ging en we hem af gingen zetten bij de luchthaven. Dit zette mij aan tot nadenken (denken? Ja dat kan ik ook nog af en toe hoor...) Als Peter hier zo makkelijk naartoe vliegt en Judith (die over 2 dagen naar Dar es Salaam zou komen) ook, dan kan ik toch net zo goed even naar Nederland vliegen? Want ik het er even over nagedacht en ondanks dat ik het heel gezellig zou vinden met Judith erbij voelde ik me misschien toch ook wel een beetje het derde wiel aan de wagen.

Daar komt nog bij dat ik de laatste tijd toch ook wel weer erg goed contact met Susanne heb gehad en ik er erg naar uitkeek om haar ook weer te zien. Ja en nu hoor ik velen van jullie denken: alweer?! Maar ja dan zeg ik maar gewoon: alweer... De beslissing was dus snel gemaakt omdat Lance hier ook absoluut geen bezwaar in maakte. Natuurlijk heb ik wel eerst even het weer in NL gechecked en toen dat ook nog eens super, super mooi was (wat jullie nog beter dan mij weten, mazzelaars) heeft Peter voor mij in NL een ticket besteld (omdat het hier met internet te moeilijk was) en hoppa, kon ik nadat Judith met de KLM geland was zo met haar toestel weer terugvliegen. Zo doe je dat dus.

Het is een nachtvlucht dus een beetje eten en slapen en een slappe film kijken en je bent er alweer. In NL met de trein naar Hengelo maar die was weer eens kapot dus moest bij Deventer uitstappen, maar gelukkig wilde Suus me daar oppikken en zo was ik ineens weer aan de badhuisstraat. Beetje een gek gevoel had ik wel maar dat was snel weg.

We werden direct bij de buren Hans en Noor uitgenodigd en tja dan ben je alweer ingeburgerd he! Ik heb verder niemand hierover bericht omdat ik het wel prettig vond om een beetje rust aan mijn kop te hebben dus ik hoop dat ik niemand daarmee heb beledigd!

Na een paar goede dagen Hengelo met uitstekend weer (lekker kanoën hoor) ben ik naar Nijmegen gegaan en heb daar op de laatste dag met Joost nog even heerlijk op het terras gezeten met Nederlandse kroketten , wit bier en witte mensen om ons heen. Want dat is toch wel grappig, na al die tijd met bijna alleen maar negers om je heen is het toch vreemd om tussen bijna alleen maar blanken te lopen.

Die vrijdag ben ik uiteindelijk in de ochtend terug gevlogen en heeft Lance mij in de avond opgehaald in Dar en zat mijn ‘vakantie' er weer op. Ik moest wel even wennen aan de temperatuur en vochtigheid in Dar, zodat het zweet mij dan ook snel uitbrak. Ook hoorde ik hier dat Jelle en Niels zich gekwalificeerd hebben voor Duisburg. Dit schijnt het laatste weekend van Mei te zijn en ik ga dan ook proberen om hier bij te zijn. Misschien hebben nog wel meer mensen zin om mee te gaan aan te moedigen (Joke misschien...) Maar ja dit even terzijde, we hebben eerst nog even een heerlijke vakantie voor de boeg!

We zijn snel weggegaan uit Dar es Salaam en hebben daar een heel mooi stuk van Tanzania gezien. Het is een gebied waar niet veel mensen naartoe gaan omdat die allemaal een keuze maken voor ngorongoro en serengetti. Toch is het zeker de moeite waard en ook hier zagen we weer zebra's, gnoe's, olifanten, giraffen en nog veel meer. En dat allemaal zonder ervoor te betalen! Eindelijk hadden we goede wegen en dat scheelt zo ontzettend veel. Dus dit is het echte genieten, heerlijk!

Hier regende het nog wel af en toe maar dat stelt eigenlijk niet veel voor en dat zou ook heel snel ophouden. De grensovergang met Malawi stelde ook niet veel voor. Het ging snel, gemakkelijk, overzichtelijk EN we hoefden niets te betalen. Zo dat ging gesmeerd. Voor we de grens overgingen zijn we nog wel ‘gelazerd' met een snelheid van 71 km per uur. Wij hadden hierover al onze twijfels maar uiteindelijk konden we ze omkopen voor 20000 schilling, wat ongeveer 10 euro is. Later bleek dat iedereen daar gelazerd word met 71km per uur en we dus gewoon genept waren. Dit vonden we echter niet zo erg want feitelijk rijden we eigenlijk overal door heel Afrika te hard en om dan een keer te moeten betalen is niet zo erg.

Maar nu zijn we dus in Malawi en het is hier echt FANTAAAAAAAAASTISCH!!!!!!!!!!!!!!! Echt wat een heerlijk land. In de Lonely Planet staat: Afrika voor beginners. Daar kan ik me heel goed in vinden en je kan er net zo goed bijzetten dat het een van de beste vakantielanden van Afrika is. Ze hebben hier goede wegen, lekker eten en heel aardige mensen. Bij een roadblok moet je ze af en toe omkopen met een blikje cola om erdoor te kunnen maar dat doe je met een lach om je mond en je rijdt vrolijk verder (de corruptie neemt weer toe haha.)

Maar het mooiste van Malawi is het prachtige zoetwater meer met zijn prachtige parelwitte zandstranden. Oh wat is het heerlijk om hierin te duiken en lekker rond te zwemmen. Vanmiddag hebben we een kano gehuurd en gaan we lekker snorkelen dus ik ben benieuwd...

Short part Long Way Home

Gastschrijver: Peter Westerneng

Een verkeerde datum (ik zou eigenlijk een dag later komen) op mijn single entry visum voor Rwanda leverde bij aankomst ’s avonds op de luchthaven van Kigali een klein oponthoud op bij immigrations. Gelukkig werd dat snel opgelost toen ik desgevraagd antwoordde dat zowel mijn te bezoeken vrienden als ik voor KLM werken. En zo liep ik op Rwanda Genocide Memorial Day een klein half uur na aankomst in de wijd opengesperde armen van Lance en Maurice.