Het einde.

We hebben het gehaald. Cape Agulhas is het meest zuidelijke punt van onze reis en daar hebben we een fles Champagne open getrokken om onze reis door Afrika te vieren. Het weer was goed en we hebben er lekker van genoten.

Het is wel vreemd dat het dan ineens over is. Natuurlijk leef je er ook wel een beetje naartoe maar als het moment echt daar is heb je toch een vreemd gevoel. Allerlei gedachten gaan door je hoofd, over je mooiste momenten van de reis en de moeilijkste. En tegelijk ben je met je gedachten alweer bij de toekomst. Wat moet je thuis allemaal weer gaan regelen en hoe staat het er daar eigenlijk voor? Je snapt het al: een beetje een rollercoaster gevoel.

Ook kunnen we nu goed praten met de wijsheid van achteraf. Dus we hebben veel gesprekken die beginnen met als… Als we nu eens hadden geweten dat dit zus of als dat zo…. En dat is ook het mooie geweest van een reis als dit: je weet het niet en je moet het zelf uitvinden en ondergaan. Achteraf gezien hadden zoveel dingen zoveel makkelijker gekund maar ja dat wisten we van tevoren niet. En vaak brengen dit soort ervaringen ook de beste herinneringen met zich mee. Vaak hebben we vanuit deze situaties leuke mensen ontmoet die ons hebben geholpen, of die wij konden helpen. Dat is voor mij sowieso het mooist geweest van deze reis, dat je met mensen in contact komt waar je normaal niet mee zou omgaan.

Nu is het tijd om naar huis te gaan. We hebben nog een weekje vakantie gevierd in Kaapstad. Lance krijgt hier nog twee vrienden op bezoek en een ervan (Hero) rijd mee naar Johannesburg. Ik vlieg terug vanuit Kaapstad. Het leven in Nederland trekt alweer aan me. Genoeg dingen thuis te regelen en het werk wacht ook alweer op mij. Helemaal met de 100% die ik vanaf nu weer moet werken.

Het was een groot avontuur, met pieken en dalen, maar meer dan de moeite waard! Ik heb het gevoel dat ik ben gegroeid in vele opzichten. En ik heb zeker veel geleerd. Ook van mijn reisgenoot Lance, die ik echt respecteer om de hoeveelheid energie die hij in zich heeft en zich zelfs in de moeilijkste situaties niet gewonnen geeft. Lance bedankt!

Verder wil ik nog een maal iedereen bedanken die op een of andere manier heeft geholpen om deze reis mogelijk te maken. Dus nu: op naar wereldstad Hengeloooooo!