Zuiderkruis

Op dit moment zitten we met een I-phone programma(sky-walker) van Lance sterren te kijken in de woestijn van Namibie. Het ISS (international Space Station) zit pal onder ons maar als hij voorbijkomt kan je hem goed zien. Het Zuiderkruis is ook goed zichtbaar maar met ons semi-professioneel oog hebben wij geconstateerd dat ie toch niet helemaal precies naar het zuiden wijst.

Jullie merken het waarschijnlijk al: we hebben ineens tijd over. Niet echt natuurlijk maar wel genoeg om echt te kunnen genieten van het laatste stuk van onze reis.

In windhoek hebben we op een heerlijke lokatie geslapen en zijn we gaan eten bij Joe’s. Dit is een lokaal typisch Deutsch Brauhaus. Maar naast de Wienerschnitzel hebben ze ook steak van zebra, struisvogel en nog een paar inheemse dieren. Wij hebben hier dan ook heerlijk genoten na een dag van 820 km rijden uit Botswana. Het valt op hoe erg Duits het hier is. Ze praten Duits (ook de negers) en 80% van de toeristen zijn schijnbaar ook Duits.

De volgende dag zijn we doorgereden naar Swakopmund. Dit is een typisch Duits stadje aan de kust met de Atlantische Oceaan. Aangezien het water hier zeer koud is heb je kans op lokale mist. Dit was het geval toen wij aankwamen uit de woestijn. Het is echt heel vreemd, binnen een paar km gaat de temperatuur van 28 graden terug naar een graad of 18 en van een strak blauwe lucht naar mist. Spooky hoor!

De volgende dag wilden we een boottocht gaan maken met pelikanen en zeerobben. Maar in de ochtend kregen we een vrij ongelukkig verkeersongeluk (tja das natuurlijk altijd ongelukkig…;0)) waarbij gelukkig (…) geen gewonden vielen en onze auto geen schrammetje had. Maar van de dame achter ons was de bumper en motorkap kapot zodat we toch het een en ander op het politiebureau moesten gaan regelen.

Nou wat een puinhoop is het daar. Alles gaat door elkaar. En achter de balie staan ook de weekend veroordeelden van vechtparijen ed te wachten tot ze weg mogen (je ziet bijna geen verschil tussen veroordeelde en ome agent). Onze agent was duidelijk niet de snelste en ons slachtoffer probeerde in een mengeling van Afrikaans, Duits en Engels zo snel mogelijk alles te regelen. Na heel veel gedoe en gezeur was uiteindelijk alles geregeld. Maar de boot was al weg en zodoende konden we nog een dagje blijven: lekker relaxt.

Het wachten was de moeite waard: Pelikanen die met je mee vliegen en vis uit de hand van de kapitein eten. Ook hebben we geknuffeld met een rob die gewoon aan boord springt nadat ie een visje had gekregen. Super toeristisch natuurlijk maar wel heel leuk. En ondertussen was het ook nog eens mooi weer geworden dus wat wil je nog meer!

Daarna de zandduinen in gegaan om een stukje te quad biken. Dat was natuurlijk veel actie en nadat Lance en ik het ding onder controle hadden werd het natuurlijk echt gevaarlijk omdat we veel te veel gingen ouwehoeren.

Vandaag zijn we naar de Sossousvlei gereden waar we morgen naar binnen kunnen. Het landschap onderweg was echt heel mooi. Zeker omdat het hier de laatste tijd extreem veel geregend heeft (meeste van de laatste 40 jaar) en er daardoor veel groen gras is op de bergen die normaal kaal of geel zijn.

Dus de laatste dagen hebben we enorm genoten. Het is al jammer dat het einde in zicht komt en ik wil hier ook liever niet teveel over nadenken maar helaas ontkom je er toch niet aan. Ondertussen ga je ook al een beetje nadenken over de reis. Wat is er eigenlijk allemaal gebeurt en hoe voelde ik mij toen en toen? Dat komt waarschijnlijk ook door de rust die we nu een beetje hebben maar vreemd is het wel. Het begin lijkt nu al zo ontzettend lang geleden omdat er bijna teveel dingen gebeurt zijn om te verwerken. Maar ik kom over de algehele ervaring nog wel terug, nu eerst genieten van het laatste stukje Namibie!