Dead sea, dead end?!!!!

Zo ik kan hier denk ik wel uren verhalen gaan vertellen maar probeer het toch maar kort te houden bij gebrek aan tijd en het internetten wordt steeds moeilijker.

We hebben dus Lance verjaardag een avond ervoor gevierd in Amman, dat was echt relaxed. Vol goede moet gingen we slapen en de volgende dag weer op voor een lekker dagje langs de dode zee en door naar Petra.

Amman uitrijden ging prima, het weer was niet top maar toch gingen we naar een mooi uitzichtpunt: daar zagen we dus geen fuck! (sorry voor het taalgebruik….) Hup door in ons welbekende tempo naar de dode zee. Daar aangekomen leek het deze schrijver wel leuk om een foto te maken van de auto op het strand en heb Lance dus overgehaald om het strand op te rijden, waar hij eigenlijk niet zoveel zin in had… Nou en dat hebben we geweten!

Via een hobbelig paadje kwamen we op het fijne zand aan, een paar honderd meter ging het goed totdat de auto ineens wegzakte. Oeps! Maar even uitstappen en kijken wat er aan de hand is. Onder het zand kwam ineens modder tevoorschijn. Een soort klei met allemaal scheuren erin zodat je banden lekker vol gaan zitten en je ondertussen wel goed wegzakt. Sta je daar dus met z’n tweeen in de woestijn 200m verwijderd van de dode zee. Eerst maar eens begonnen met graven, banden laten leeglopen, onze recovery-kit tevoorschijn toveren en stenen sjouwen. Stenen onder de banden gelegd en de auto leeg gehaald om gewicht te besparen. Maar je raad het al: het hielp niets!

Toen kwam het leger met een jeep met een kanon erop, op zich wel cool maar die kwamen ook vast te staan (heb je ook weinig aan zo’n kanon, toch?!) Dus die bellen hun plaatselijk brandweer op, een grote dikke vette truck met nog meer legermannetjes (ondertussen stuk of 12 hihi.) MAARRR, die kwamen ook vast te staan. Je kan je misschien wel voorstellen dat wij aan de ene kant niet meer konden van het lachen maar aan de andere kant vinden ze dat: A in die landen niet zo leuk en B genoeg reden om ons iig even niet meer te helpen. En wij staan dus nog steeds vast (ik was al wel een gat a la WP aan het graven om ons er eventueel zelf uit te lieren maar of dat had gewerkt…?) Nou toen hebben ze een shovel (schrijf je dat zo?!) laten komen om eerst dat leger maar eens te helpen. Dat lukte, nu wij nog!

Het probleem is dat we best ver waren (GOEDE AUTO, HELAAS….) dus die shovel durfde dat ook niet aan. Toen ging hij voor ons maar een weg aanleggen door iedere keer zand en stenen te scheppen en zo over de zachte ondergrond dichterbij te komen. (ja het werd later en later…)

Uiteindelijk via een 200m aan elkaar geschakelde kabels is het ons gelukt om ons eruit te trekken. Bijna kwam deze beste man ook nog vast te zitten maar met onzer aller hulp lukte het net. Toen dachten wij dus: nu komt de rekening. Want de legerofficier had ons gezegd dat we moesten betalen. Toen ik 50 dollar liet zien maakte hij duidelijk dat dat lang niet genoeg zou zijn. Dus nu alles klaar was en ik vroeg wat ie nou wilde hebben maakte hij duidelijk dat we hem moesten volgen.

We kwamen aan bij een soort puinbreker. Een bedrijf wat grote stenen klein maakte. Een werknemer kon Engels en maakte duidelijk dat we eerst even moesten gaan zitten en thee drinken. We kletsten wat en er kwam ook nog eens lekker eten op tafel. Echt super aardige mensen en ineens werd mij duidelijk dat dit toch eigenlijk ondanks alle narigheid wel een hele mooie ervaring was. We hebben over vanalles en nog wat gesproken en uiteindelijk zijn we weggegaan zonder te betalen maar met de belofte om een paar foto’s op te sturen. Oh ja ik heb mijn NL shirt en een springtouw weggeven omdat ze zo super vriendelijk waren.

Nu waren we dus echt achter op schema, het was al donker en we moesten naar Petra (we waren ook nog uitgenodigd om te blijven slapen maar dat vonden wij een beetje overdreven…) In de nacht reden wij vanaf de verkeerde kant naar ons pension. Dit hebben we geweten. Ik denk dat we langs de meest indrukwekkende gebergten en afgronden hebben gereden maar we kregen er niets van mee: het was pikdonker! Totaal kapot kwamen we aan bij een mooi pension en gingen eindelijk naar bed.

Vanmorgen op bezoek geweest in Petra. Wat is het ongelooflijk mooi en interessant. Je kan het zien aan de foto’s. Normaal neem je hier 2 dagen voor of minimaal 8 uur want de vally is ruim 4 km lang met gigantische hoogte verschillen. Maar wij met onze ‘turbo’ spirit renden letterlijk de heuvel op en kwamen er uiteindelijk na 4 uur weer uit. Nu zijn we echt moe!

Nog even tussendoor de koelwaterslang van de auto laten vervangen. Dit is helaas niet helaal goed gegaan waardoor we zelf nog ff iets moesten repareren maar als het goed is is de auto nu weer helemaal gezond! Nog even zelf wat gewassen en nu de foto’s uploaden en heerlijk naar bed. Morgen door naar Egypte en overmorgen Cairo vandaar horen jullie nieuwe en hopelijk voor ons wat minder spannende verhalen van ons ;0) Geniet van de foto’s!

E

20th Feb My birthday Present:

So we were in Amman last night and we decided to go out and have a few drinks which was a welcome break after our continued high speed trek through the middle east. We went to a cafe that Hero recommended to us. A great choice for an evening out. Smoked some shisha and the mochito’s were great.

Seeing as it is my birthday we decided to First go to the dead sea for a little dip and then head off to Petra to explore one of the wonders of the World.

Everything started off just fine with our First stop a lookout point on the kings highway. But we saw absolutely nothing due to the haze/rain and storm strength wind. I thought that Jordan enjoyed sunshine and good weather 365 days a year. I was wrong. We decided to head off to the dead sea as this was about 75km’s to the west and also lies 408m below sea level. Hopefully the weather would b ebetter there.

As we arrived the sun started shinning and the water looked inviting! At this point Maurice came up with the suggestion to drive the car to the waters edge where we could take some nice pics and keep an eye on the car. I was not to fond of the idea but after all we had a 4x4 and what could go wrong…

Heading down to the beach which was abot 450m away we started out nice and slow and Maurice was just pointing out how well it was going when we came to an abrupt halt about 200m from the water line. We were stuck . Not a problem we thought, let some air out of the tyres and remove some sand and we would be on our way again….NOT! this only resulted in us getting all 4 of the wheels bogged down to the axles. The reason for this was that we were driving on a layer of sand with under it about 20m of wet clay!

After staring at our landrover and deciding what our next plan of action would be we saw a jeep from the Jordanian army heading towards us. How they knew we were there I don’t have a clue. Our spirits lifted as we thought we were going to be out in a short while. Unfortunately as they were driving towards us they got stuck. Hmmmm. We managed to get them out of the sand but they could not help us and they called for backup. Backup arrived in the form of a huge fire engine from the civil guard. We could see a big winch on the front of the truck and thought “this is going to be a piece of cake fort hem”, untill they got stuck.

Ok maybe our problem was bigger than we thought.

Next we saw a huge front end loader driving towards us. Apparently someone had seen a sand quarry in the area and asked to use one of their loaders.

First the Loader helped the truck to get “unstuck” and then it was our turn. But that was not as easy as it seemed as the front end loader driver did not want to risk getting stuck either. So what do you do in a situation like this…. You guessed it, you make a road to us! Using rocks and sand he started laying on a road to reach us. Seeing as we were 250m away this could take a while. After 50m it was decided to try to pull us out with a very lonk cable(200m) this was accomplished by using our own winch cable ab=nd joining numerous others together. Once it was all in place, the cable was pulled tight and we were dragged free…Yes! It only took 4 hours!

Ok we were free now the word money started being called out quite often. It was decided that we would follow the Loader to the Quarry and have some tea and discuss the payment.

Once we were there things took a turn for the better. We were invited for dinner. After a very nice meal and some good laughs, we decided het time had come to leave and we asked what we had to pay. Expecting the worst we were told that they had decided to charge nothing as long as we sent them some foto’s. The generosity of some people continue to amaze me! Thanks Hamed and Rami.

My birthday was turning out to not be as relaxed as I had planned!! But we decided that we would drive to Petra and have a nice evening there. This was supposed to be an hours drive but the Gps sent us through mountain passes and we averaged 30km/h The scenery must have been wonderfull if we could have seen it. It was pitch dark outside. Yup once again driving at night! Sorry Mum. But I must say they drive normaly here and all the cars have working headlights.

We eventually arrived in Petra and checked into the First hotel we saw. We were exhausted!

What a birthday one that I’ll never forget!

21st feb Petra:

We woke up and went to Petra which is one of the wonders of the World. Truely amazing We of course saw it in record time and were in and out in 4 hours where other people take 8! But the photo’s are really good.